142. Quod loquela spirituum cum homine sit in ejus vernacula, aut aliis linguis, quas callet homo, non in eorum quas prorsus ignorant. Voces familiares et clarae iis placent quae sequuntur prompte ex ideis eorum cogitationis, et labuntur in voces, nec ulli audiuntur, nisi ei, cum quo sermo etiam in mediis consortiis, n. 142. [Loqui, Loquela] Loquela spirituum fit in hominis vernacula, aliisque linguis, quas homo callet, non in suis, quas ignorant; voces iis electae, sed familiares et clarae, quae sequuntur prompte ex ideis eorum cogitationis, quae labuntur in voces: nulli audiuntur nisi ei cum quo sermo est, etiam in mediis consortiis, n. 142. [Vox] Quod loquela spirituum sit in hominis vernacula aliisque linguis, quas homo callet, suas ignorant; voces iis electae {1}, sed familiares, et clarae, quae sequuntur ex ideis eorum cogitationis, quae labuntur in voces, n. 142. [Idea] Loquela spirituum fit in hominis vernacula, aliisque linguis, quas homo callet, non in suis, quas ignorant, n.142, vide Loquela. [Lingua] @1 sic J.F.I. Tafel ms. electa$