115. Quod Dominus dicat ad Angelum hujus Ecclesiae, "Ego sum Primus et Ultimus, qui fuit mortuus et vivit," est quia hic agitur de illis intra ecclesiam qui in affectione veri spirituali sunt; qui sunt qui inquirunt vera ex Verbo, et cum inveniunt illa, gaudent corde, solum ex causa quia vera sunt; et simul dicitur hic de illis qui in affectione veri mere naturali sunt, qui sunt qui non inquirunt vera, nec gaudent illis quia vera sunt, sed solum acquiescunt in doctrinalibus suae ecclesiae, et non curant si illa aut vera aut falsa sint: haec discunt memoria tenus, et quoque confirmant ex Verbi sensu litterae; et hoc faciunt solum ad aucupandum famam, honores aut lucrum; hi sunt apud quos Dominus est "mortuus," hoc est, rejectus. Affectio veri spiritualis, quae est amare verum quia est verum, non datur quam apud illos qui conjuncti sunt Domino per agnitionem et fidem Divini Ipsius in Humano; quoniam omne verum caeli et omne verum ecclesiae non aliunde est quam ex Divino Humano Domini; procedit enim inde Divinum Verum, quod Spiritus veritatis seu Spiritus Sanctus vocatur. Inde est omnis affectio veri et sapientia angelis caeli; (quod ita sit, videatur in opere De Caelo et Inferno, n. 126-140, 265-275, 346-356;) hi sunt apud quos Dominus vivit.