[2] Agitur hic de statu ecclesiae in ipso fine ejus, qui status est quando homines ecclesiae sensuales facti ratiocinantur ex fallaciis sensuum, et cum ex illis ratiocinantur de rebus caeli et ecclesiae, tunc plane nihil credunt quia nihil intelligunt. Notum est in ecclesia quod naturalis homo non percipiat illa quae caeli sunt, nisi Dominus influat et illustret, quod fit per spiritualem hominem; minus adhuc sensualis homo, quia is est ultimus naturalis, cui illa quae caeli sunt, quae vocantur spiritualia, prorsus in caligine sunt. Genuina ratiocinia de spiritualibus existunt ex influxu caeli in spiritualem hominem, et inde per rationalem in scientias et cognitiones quae sunt in naturali homine, per quas spiritualis homo se confirmat; haec via ratiocinandi de spiritualibus est secundum ordinem. Ratiocinationes autem de spiritualibus quae fiunt ex naturali homine, et plus quae fiunt ex sensuali homine, sunt prorsus contra ordinem; nam naturalis homo, et minus sensualis homo, non potest influere in spiritualem, et ex se aliquid ibi videre, quoniam non datur influxus physicus; sed spiritualis homo potest influere in naturalem, et inde in sensualem, quoniam datur influxus spiritualis. (Sed de hac re videantur plura in Doctrina Novae Hierosolymae, n. 51, 277, 278.)

[3] Ex his videri potest quid per haec, quae nunc sequuntur, intelligitur, nempe quod in ipso fine ecclesiae homo de spiritualibus, seu de rebus caeli et ecclesiae, loquatur et ratiocinetur ex sensuali corporeo, et sic ex fallaciis sensuum; consequenter quod tametsi homo tunc loquitur pro Divinis, usque non cogitet pro illis; nam homo potest ex corpore suo aliter loqui quam in spiritu suo cogitat: et spiritus qui ex sensuali corporeo cogitat, non aliter potest quam contra Divina cogitare, at usque potest ex sen|s|uali corporeo loqui pro Divinis, et hoc praecipue ex causa quia Divina sunt ei pro mediis ad honores et ad lucra. Sunt etiam cuivis homini binae memoriae, nempe memoria naturalis et memoria spiritualis; homo ex utraque potest cogitare, ex memoria naturali quando loquitur in mundo cum hominibus, ex memoria autem spirituali quando ex spiritu; et homo raro loquitur ex spiritu cum alio, sed modo secum, quod est cogitare. Illi qui sensuales homines sunt, non possunt aliter ex spiritu suo secum loqui seu cogitare quam pro Natura, proinde pro corporeis et mundanis; quia [sensualis homo] cogitat ex sensuali et non ex spirituali, immo prorsus nescit quid spirituale, quia apud se occlusit mentem spiritualem in quam caelum ex sua luce influit.

[4] Sed accedamus ad explicationem verborum horum, quod "audita sit vox ex cornibus altaris aurei, dicens sexto angelo ut solveret quatuor angelos vinctos ad flumen Euphratem." Per "flumen Euphratem" significatur rationale, et inde quoque ratiocinatio causa quod id flumen illud significet, est quia distinguit Assyriam a terra Canaane, et per "Assyriam" seu "Aschurem" significatur rationale, et per "terram Canaanem" spirituale. Erant tres fluvii qui erant termini terrae Canaanis, praeter mare; nempe fluvius Aegypti, fluvius Euphrates, et fluvius Jordanes; per "fluvium Aegypti" significabatur scientia naturalis hominis, per "flumen Euphratem" significabatur rationale quod est apud hominem ex scientiis et cognitionibus, et per "fluvium Jordanem" significabatur introitus in ecclesiam internam seu spiritualem; nam per "regiones extra Jordanem," ubi tribus Reubenis et Gadis, ac dimidia tribus Menassis sortitae sunt hereditates, significabatur ecclesia externa seu naturalis; et quia ille fluvius erat inter illas regiones et terram Canaanem, et dedit transitum, ideo per" illum significabatur introitus ab ecclesia externa quae naturalis in ecclesiam internam quae spiritualis.

[5] Haec erat causa quod ibi instituta fuerit baptizatio; baptizatio enim repraesentabat regenerationem hominis, per quam homo naturalis introducitur in ecclesiam, et fit spiritualis. Ex his constare potest quid tres illi fluvii in Verbo significant. Omnia etiam illa quae extra terram Canaanem fuerunt, significabant talia quae sunt naturalis hominis; at illa quae intra terram Canaanem significabant talia quae sunt spiritualis, ita quae sunt caeli et ecclesiae. Bini itaque fluvii, nempe "fluvius Aegypti" seu Nilus, ac "fluvius Assyriae" seu Euphrates, significabant terminationes ecclesiae, et quoque introductiones in ecclesiam. Cognitiones etiam, et scientiae, quae significantur per "fluvium Aegypti," introducunt, nam absque cognitionibus et scientiis non potest aliquis introduci in ecclesiam, nec potest percipere illa quae ecclesiae sunt; nam spiritualis homo per rationalem videt spiritualia sua in scientiis, sicut homo se in speculo, et in illis agnoscit se, hoc est, sua vera et bona; praeter quod confirmet sua spiritualia per cognitiones et scientifica, tam quae ex Verbo quam quae ex mundo novit.

[6] "|F|luvius" autem "Assyriae," seu Euphrates, significabat rationale, quia homo per rationale introducitur in eccleSiam: per rationale intelligitur cogitatio naturalis hominis ex cognitionibus et scientiis; nam homo qui imbutus est scientiis potest res in serie videre, a primis et mediis ultimum, quod vocatur conclusum; proinde analytice disponere, versare, separare, conjungere, et tandem concludere res, usque ad finem ulteriorem et tandem ad ultimum, qui est usus quem amat: hoc itaque est rationale, quod unicuivis homini datur secundum usus qui sunt fines quos amat. Quia rationale cuivis secundum usus qui sunt amori|s| fit, ideo id est cogitatio interior naturalis hominis ex influxu luci|s| caeli; et quia homo per cogitationem rationalem introducitur in cogitationem spiritualem, et fit ecclesia, ideo per illum fluvium significatur {1}naturale introducens.

[7] Aliud est rationalis esse, et aliud spiritualis esse; omnis homo spiritualis est etiam rationalis, sed homo rationalis non semper est spiritualis; causa est quia rationale est in naturali homine, hoc est, cogitatio ejus; at spirituale est supra rationale, ac per rationale transit in naturale in eju|s| memoriae cognitiones et scientifica.

[8] At sciendum est quod rationale non introducat aliquem in spirituale, sed quod modo dicatur quia sic apparet; spirituale enim influit in naturale medio rationali, et sic introducit: spirituale enim est Divinum influens, est enim lux caeli, quae est Divinum Verum procedens; et haec per mentem superiorem, quae vocatur mens spiritualis, influit in mentem inferiorem, quae vocatur mens naturalis, et hanc sibi conjungit, et per conjunctionem illam facit ut mens naturalis unum faciat cum mente spirituali; ita fit introductio. Quoniam contra Divinum ordinem est ut homo per rationale suum intret in spirituale, ideo in mundo spirituali angeli custodes sunt ne hoc fiat. Inde patet quid significatur per "quatuor angelos vinctos ad flumen Euphratem," et dein quid per "solutionem" illorum; per "angelos vinctos ad flumen Euphratem" significatur custodia ne naturale hominis intret in spiritualia quae caeli et ecclesiae sunt, inde enim non nisi quam errores et haereses, et tandem negatio.

[9] In mundo spirituali etiam sunt viae quae ducunt ad infernum et quae ducunt ad caelum; tum quae ducunt a spiritualibus ad naturalia, et inde ad sensualia; et quoque in viis sunt custodes ne contrario modo vadant, quoniam inde lapsus in haereses et errores, ut dictum est. Custodes illi ponuntur a Domino in principio dum ecclesia instauratur, et quoque conservantur, ne homo ecclesiae ex sua ratione aut ex suo intellectu inferat se in Divina quae sunt Verbi et inde ecclesiae: at in fine, quando homines ecclesiae non amplius spirituales sunt, sed naturales, et multi mere sensuales, et sic cum apud hominem ecclesiae non datur via ex spirituali homine in naturalem, tunc removentur illi custodes, et aperiuntur viae; quibus apertis contrario ordine vadunt, quod fit per ratiocinationes ex fallaciis: {1}inde fit quod homo ecclesiae pro Divinis ore loquatur, at contra Divina corde cogitet; seu pro Divinis ex corpore, et contra Divina ex spiritu; hunc enim effectum habet ratiocinatio de Divinis ex naturali et sensuali homine. Ex his nunc constare potest quid significatur per "quatuor angelos vinctos ad flumen Euphratem," et quid per quod "soluti fuerint."

[10] Quod "flumen Euphrates" significet rationale, per quod via est a spirituali homine in naturalem, con|s|tare potest ex sequentibus locis in Verbo: - Apud Mosen, "Pepigit Jehovah cum Abrahamo foedus, dicendo, Semini tuo dabo terram hanc a fluvio Aegypti usque ad fluvium magnum, fluvium Euphratem" (Gen. xv. 18):

per haec in sensu litterae describitur extensio terrae Canaanis, sed in sensu interno describitur extensio ecclesiae a primo ejus termino ad ultimum; primus ejus terminus est scientificum quod est naturalis hominis, alter terminus est rationale quod est cogitationis: illud, nempe scientificum quod est naturalis hominis, significatur per "fluvium Aegypti" Nilum; et rationale quod est cogitationis, per "fluvium Assyriae" Euphratem; ad illa duo extendit se ecclesia spiritualis, quae per "terram Canaanem" significatur, similiter mens spiritualis quae apud hominem ecclesiae. Utrumque tam scientificum quam rationale est in naturali homine, cujus unus finis est scientificum et cognitivum, et alter finis est intuitivum et cogitativum; in hos fines influit homo spiritualis dum in hominem naturalem; conjunctio Domini per illa cum ecclesia significatur per "foedus" quod Jehovah pepigit cum {1}Abrahamo. Sed haec per illa verba significantur in sensu interno; at in sensu Supremo per illa intelligitur unio Divinae Essentiae cum Humana Domini; secundum illum sensum explicata sunt illa verba in Arcanis Caelestibus, (n. 1863-{2}1866).

[11] Apud Sachariam, "Dominari Ipsius a mari usque ad mare, et a flumine usque ad fines terrae" (ix. 10; similiter apud Davidem, Ps. lxxii. 8);

quae dicta sunt de Domino, ac de Ipsius dominio super caelum et terram; ac per "dominium a mari usque ad mare" significatur extensio naturalium, et per "dominium a flumine usque ad fines terrae" significatur extensio rationalium et spiritualium (videatur etiam supra, n. 518 [c]).

[12] Apud Mosen, "Terram Cananaei et Libanum usque ad fluvium magnum, fluvium Euphratem, vide, dedi coram vobis terram, intrate et hereditario possidete illam" (Deutr. i. 7, 8);

apud eundem, "Omnis locus quem calcabit planta pedis Vestri vobis erit, a deserto et Libano, a fluvio, fluvio Euphrate, et usque ad mare postremum erit terminus vester" (Deutr. xi. 24);

et apud Josuam, "A deserto et Libano hoc usque ad fluvium magnum, fluvium Euphratem, universa terra Chittaeorum, et usque ad mare magnum, occasum solis, erit terminus vester" (i. 4):

in his locis extenSio ecclesiae ab uno fine ad alterum describitur; unus ejus finis qui est cognitivum et scientificum per "Libanum" et "mare," et alter finis qui est intuitivum et cogitativum significatur per "fluvium Euphratem:" extensio terrae Canaanis est extensio ecclesiae, nam per "terram Canaanem" in Verbo significatur ecclesia: quod bis dicatur "fluvius," nempe "fluvius magnus, fluvius Euphrates," est quia per "fluvium magnum" intelligitur influxus spiritualium in rationalia, et per "fluvium Euphratem" influxus rationalium in naturalia, ita per utrumque influxus spiritualium per rationale in naturalia.

[13] Apud Micham, "Dies hic quo usque ad te venient inde ab Aschure et ad urbes Aegypti, et inde ab Aegypto usque ad fluvium, et ad mare a mari, et a monte ad montem" (vii. 12):

per haec describitur instauratio ecclesiae apud gentes a Domino; "dies hic" significat adventum Domini; extensio ecclesiae ab uno fine ad alterum apud illos significatur per quod "venturi ab Aschure ad urbes Aegypti, et ab Aegypto ad fluvium;" extensio veri ab uno fine ad alterum significatur per "ad mare a mari;" et extensio boni per "a monte ad montem."

[14] Apud Davidem, "Vitem ex Aegypto proficisci fecisti, expulisti gentes, et plantasti illam; ....emisisti propagines ejus usque ad mare, et ad fluvium ramusculos ejus" (Ps. lxx. 9, 12 [B.A. 8, 11]):

per "vitem" {1}quam Deus proficisci fecit "ex Aegypto" intelliguntur filii Israelis, et significatur ecclesia, nam "vitis" significat ecclesiam spiritualem; illam etiam significant filii Israelis:" et quia ecclesia vocatur "vitis," ideo dicitur "Plantasti eam, emisisti propagineS ejus usque ad mare, et ad fluvium ramusculos ejus," per quae describitur extensio spiritualium ecclesiae; "mare" est unus eorum finis, et "fluvius," per quem intelligitur Euphrates, alter illorum finis. Per "Euphratem" Qui erat quartus fluvius exiens ex Edene (Gen. ii. 14), etiam significatur rationale, nam per "hortum in Edene seu paradisum significatur sapientia; quid per tres reliquos fluvios significatur, videatur explicatum in Arcanis Caelestibus, (n. 107-121).

[15] Quoniam per "fluvium Euphratem" significatur rationale, ideo in opposito sensu per illum significatur ratiocinatio; per ratiocinationem hic intelligitur cogitatio et argumentatio ex fallaciis et ex falsis; at per rationale, cogitatio et argumentatio ex scientiis et ex veris: omne enim rationale excolitur per scientias, et formatur per vera; quare is vocatur rationalis homo qui ducitur a veris, seu quem vera ducunt; at homo non rationalis datur ratiocinans, per varia enim ratiocinia confirmare potest falsa, et quoque inducere simplicibus credere illa, quod praecipue fit per fallacias sensuum, de quibus infra.

[16] Haec ratiocinatio per "fluvium Euphratem" significatur in sequentibus locis: - Apud Jeremiam, "Quid tibi cum via Aegypti, ut bibas aquas Schichoris? et quid tibi cum via Assyriae, ut bibas aquas fluvii?" (ii. 18:) per haec significatur quod non investiganda sint spiritualia per scientifica naturalis hominis nec per ratiocinia inde, sed per Verbum, ita e caelo a Domino; qui enim in affectione et inde cogitatione spirituali sunt, illi vident scientifica naturalis hominis ac ratiocinia inde sicut infra se, at ex his videre spiritualia nemo potest; ex alto possunt prospici inferiora undequaque, et non vice versa: investigare spiritualia per scientifica naturalis hominis significatur per "Quid tibi cum via Aegypti, ut bibas aquas Schichoris ?" et per ratiocinia inde, significatur per "Quid tibi cum via Assyriae, ut bibas aquas fluvii?" "Aegyptus" et ejus flumen significant scientifica naturalis hominis, et "Assyria" et ejus fluvius significant ratiocinia ex illis.

[17] Apud Esaiam, "In die illo detondebit Dominus per novaculam mercenariam in transitibus fluvii, per regem Aschuris, caput et pilos pedum, etiamque barbam consumet" (vii. 20):

haec de statu ecclesiae in fine ejus, quando venturus Dominus; quod tunc ratiocinia ex falsis deprivatura sint homines ecclesiae omni sapientia ac intelligentia spirituali, describitur per illa verba; ratiocinia per quae, significantur per "regem Aschuris in transitibus fluvii," nempe Euphratis: deprivatio sapientiae et intelligentiae spiritualis inde, significatur per quod "per novaculam mercenariam detondentur pili capitis et pedum, et consumetur barba;" per "pilos" enim significantur naturalia in quae operantur spiritualia, et in quae desinunt; quare per "pilos" in Verbo significantur ultima sapientiae et intelligentiae, per "pilos capitis" ultima sapientiae, per "barbam" ultima intelligentiae, et per "pilos pedum" ultima scientiae; quando ultima illa non sunt, nec sunt priora, sicut quando non basis est columnae, aut fundamentum domui. Illi qui per ratiocinia ex fallaciis et ex falsis se deprivaverunt intelligentia, apparent in mundo spirituali calvi (videatur supra, n. 66).

[18] Apud eundem, "Ecce Dominus ascendere fecit super eos aquas fluvii validas et multas, regem Aschuris, et omnem gloriam ejus, qui ascendet super omnes rivos ejus, et ibit super omnes ripas ejus; hic ibit per Jehudam, inundabit et transibit" (viii. 7, 8):

per haec describitur quod in ecclesia falsificaturi sint omnia et singula Verbi per ratiocinia ex fallaciis et ex falsis; per "aquas fluvii validas et multas, regem Aschuris," significantur ratiocinia ex meris fallaciis et falsis; per quod "ascendet super omnes rivos et super omnes ripas" significatur quod per illa falsificaturi sint omnia et singula Verbi; per "Jehudam" quem inundabit et transibit, significatur ecclesia ubi Verbum, ita Verbum.

[19] Apud Jeremiam, "Contra exercitum Pharaonis.... regis Aegypti, qui fuit apud fluvium Euphratem...., quem percussit Nebuchadnezar; ....septentrionem versus, juxta litus fluvii Euphratis impegerunt et ceciderunt" (xlvi. 2, 6, 10):

per haec significatur destructio ecclesiae et ejus veritatum per falsa ratiocinia ex scientificis; per "fluvium Euphratem" significantur falsa ratiocinia, per "Aegyptum et ejus exercitum" scientifica confirmantia; per "septentrionem" ubi impegerunt et ceciderunt, significatur unde illa falsa. (De his etiam videatur supra, n. 518 [e].)

[20] Apud eundem, Jehovah dixit ad prophetam, ut emeret cingulum lini, et poneret illud super lumbos, sed non per aquam duceret; et dein quod abiret ad Euphratem, et id cingulum in foramine petrae ibi absconderet: et abivit et abscondidit ad Euphratem. "Postea a fine dierum multorum dixit Jehovah, Surge, abi ad Euphratem, et recipe inde cingulum;" et abiit et recepit, "et ecce corruptum erat cingulum, nec proderat ad quicquam. ....Ita quemadmodum adhaeret cingulum ad lumbos viri, sic adhaerere ad Me feci universam domum Israelis, et universam domum Jehudae, ut essent Mihi... in nomen, in laudem et in decus, sed non obediverunt" (xiii. 1-7, 11):

per haec repraesentabatur qualis Ecclesia Israelitica et Judaica fuit et facta est; per "cingulum lini," quod propheta daret super lumbos suos, significatur conjunctio ecclesiae cum Domino per Verbum; per "prophetam" enim significatur doctrina ex Verbo, et per "cingulum" super prophetae lumbos conjunctio: falsificationes Verbi per mala vitae et falsa doctrinae, et inde ratiocinia illis faventia, significantur per "cingulum corruptum in foramine petrae ad Euphratem:" per Verbum enim est conjunctio Domini cum ecclesia; et cum id per ratiocinia faventia malis et falsis pervertitur, tunc amplius nulla conjunctio est, quod etiam intelligitur per quod "non prodesset ad quicquam." Quod hoc a Judaeis factum sit, constat ex Verbo tam Veteris quam Novi Testamenti; ex Verbo Novi Testamenti, quod perverterint omnia quae de Domino scripta sunt in Verbo, et quoque omnia essentialia ecclesiae, et quod illa falsificaverint per traditiones.

[21] Apud eundem, "Quum absolveris legere librum hunc, ligabis lapidem super eum, et projicies eum in medium Euphratis; et dices, Sic submergetur Babel, nec resurget" (li. 63, 64):

per "librum" prophetae, quem legit, in specie intelligitur id Verbum quod in eo libro; in genere autem totum Verbum: quod "projiceret illum in medium Euphratis" significat quod Verbum successu temporis per ratiocinia faventia malis falsificaretur ab illis qui intelliguntur per "Babelem," qui sunt qui Verbum adulterant.

[22] Apud Esaiam, "Devovebit Jehovah linguam maris Aegypti; et agitabit manum super fluvium" Euphratem "cum vehementia venti sui, et percutiet eum in septem rivos, ut viam faciat cum calceis; tunc erit semita reliquiis populi Ejus, quae residuae erunt ab Aschure, quemadmodum fuit Israeli... cum ascenderet e terra Aegypti" ({1}xi. 15, 16):

per haec significatur quod coram illis qui in veris ex bono a Domino sunt, seu qui ab ecclesia, dissipabuntur omnia falsa et ratiocinia ex illis, et quod tuti quasi per medium transituri sint; ita fit in mundo spirituali illis quos Dominus tutatur: simile hic intelligitur, quod per "exsiccationem maris Suph coram filiis Israelis:" illi qui tutati a Domino transituri sunt, significantur per "reliquias populi quae residuae erunt ab Aschure;" per "residuas ab Aschure" significantur qui non perierunt per ratiocinia ex falsis. Similia significantur per haec in Apocalypsi, "Sextus angelus effudit.. phialam super fluvium... Euphratem, cujus exsiccata est aqua, ut pararetur via regum qui ab oriente solis" (xvi 12);

quae amplius explicata videbuntur infra in suo loco.

[23] Ex his nunc constare potest quod per "fluvium Euphratem" significetur rationale, quo medio spiritualis mens intrat naturalem; et in opposito sensu ratiocinatio ex fallaciis et ex falsis. At sciendum est quod ratiocinationes sint in simili gradu in quo cogitationes, quoniam ex his descendunt; ita quod sint ratiocinationes ex homine spirituali (quae tamen potius vocandae sunt conclusiones ex rationibus et ex veris), quod sint ratiocinationes ex homine naturali, et quod sint ex homine sensuali: ratiocinationes ex homine spirituali sunt rationales, quare potius vocandae sunt conclusiones ex rationibus et ex veris, quia sunt ex interiore, et ex luce caeli; ratiocinationes autem ex homine naturali de spiritualibus non sunt rationales, utcunque sint in moralibus et civilibus quae apparent coram oculis, sunt enim ex solo lumine naturali; ratiocinationes autem ab homine sensuali de spiritualibus sunt irrationales, quia a fallaciis, et inde ideis quae sunt falsae; hae ratiocinationes sunt, de quibus hic nunc in Apocalypsi agitur.