[2] [Continuatio.] Cum purificatum est interius hominis a malis, per quod desistat ab illis et fugiat illa quia sunt peccata, tunc aperitur internum quod supra illud est, quod vocatur internum spirituale; hoc communicat cum caelo: inde est quod homo tunc intromittatur in caelum, et conjungatur Domino. Sunt duo interna apud hominem, unum infra et alterum supra; internum quod infra est, est in quo est homo, et ex quo cogitat, dum vivit in mundo, est enim naturale; hoc distinctionis causa dicetur interius: internum autem quod supra est, est in quod homo venit post mortem dum in caelum; omnes angeli caeli in hoc interno sunt, est enim spirituale: hoc internum aperitur homini qui fugit mala ut peccata; at vero clausum tenetur homini qui non fugit mala ut peccata. Causa quod hoc internum teneatur clausum homini qui non fugit mala ut peccata, est quia interius, seu internum naturale, antequam purificatus est homo a peccatis, est infernum; et quamdiu infernum ibi est, non aperiri potest caelum: ast ut primum remotum est infernum, tunc aperitur. At sciendum est quod tantum aperiatur internum spirituale ac caelum homini, quantum purificatur internum naturale ab inferno quod ibi; hoc non fit una vice, sed per gradus successive. Ex his constare potest quod homo ex se sit infernum, et quod a Domino fiat caelum; consequenter quod a Domino eripiatur ex inferno, et elevetur ad Se in caelum, non immediate, sed mediate; media sunt praecepta modo dicta, per quae Dominus ducit illum qui vult duci.