[2] Quod ecclesia in lites de veris et bonis, et in pugnas contra illa, et tandem in discidia, per solam fidem venerit, patet manifeste ex eo, quod dum fides illa recepta fuit, non amplius aliqua copia data sit intellectui introspiciendi in illa; fides enim involvit quod credendum sit, utcunque apparet coram intellectu; et cum removetur intellectus a fide, removetur etiam illustratio; qua remota, intrat caecitas et stupiditas in omne ecclesiae; in quo statu existunt merae lites de sensu Verbi, qui ad confirmandum quodcunque lubet trahi potest; inde est quod ecclesia divisa sit in ecclesias, et in his tot haereses exstiterint. Quod discidia et pugnae illae de veris et bonis sint ex inferno, significatur per quod "spiritus daemonum facientes signa ad abeundum ad reges terrae, et orbis totius, ad congregandum illos in proelium."

[3] (Continuatio de Sexto Praecepto.) Ex enumeratis et descriptis bonis quae sequuntur casta conjugia, concludi potest ad mala quae sequuntur adulteria, sunt enim mala opposita illis bonis: nempe, loco amorum spiritualium et caelestium, qui sunt illis qui in castis conjugiis vivunt, sunt amores infernales et diabolici illis qui in adulteriis; loco intelligentiae et sapientiae, quae sunt illis qui in conjugiis caste vivunt, sunt insaniae et stultitiae illis qui in adulteriis; loco innocentiae et pacis, quae sunt illis qui in castis conjugiis vivunt, sunt dolus et nulla pax illis qui in adulteriis; loco potentiae et tutelae contra inferna, quae sunt illis qui caste in conjugiis vivunt, sunt ipsi daemonia Asmodaea et inferna qui in adulteriis; loco pulchritudinis, quae est illis qui caste in conjugiis vivunt, est deformitas illis qui in adulteriis, monstrosa secundum quale illorum. Sors illorum ultima est, quod ex summa impotentia, in quam tandem se redigunt, fiant expertes omnis ignis et lucis vitae, ac degant solitarii in desertis sicut inertiae ac taedia suaemet vitae.