3. De differentia in genere inter naturale, spirituale et coeleste 1] Sunt tres coeli, ultimum, medium et supremum; in ultimo coelo sunt naturales, sed naturale eorum trahit vel ex spirituali quod est coeli medii, vel ex coelesti quod est coeli tertii; in secundo coelo sunt spirituales, et in tertio coelo sunt coelestes; dantur etiam intermedii qui vocantur spirituales coelestes; plures ex his sunt praedicatores in supremo coelo. 2] Differentia inter naturale, spirituale et coeleste talis est, ut non detur inter illa ratio, quare naturale non potest ullo modo per aliquam approximationem accedere ad spirituale, nec spirituale ad coeleste; inde est quod coeli distincti sint. Hoc datum est scire ex multa experientia; saepius missus sum inter angelos spirituales, et tunc loquutus sum cum illis spiritualiter, et quod loquutus sum, tunc memoria retinui; cum redii in statum naturalem, in quo est omnis homo mundi, tunc volui ex priori memoria depromere id, et describere, sed non potui; erat impossibile; non dabiles erant voces, et ne quidem ideae cogitationis, per quas possem exprimere; erant ideae cogitationis et voces spirituales, tam remotae ab ideis cogitationis et vocibus naturalibus, ut ne hilum approximarent. Quod mirabile est, cum eram in illo coelo et loquutus sum cum angelis, tunc non aliud scivi, quam quod similiter loquerer quemadmodum loquor cum hominibus; sed postea compertum est, quod cogitationes et loquelae tam dissimiles essent, ut non approximari possent, proinde quod nulla ratio sit. 3] Similis differentia est inter spirituale et coeleste; quod similis differentia esset, dictum est mihi, et quod talis ut non detur ratio nec approximatio; sed -quia- in hoc non potui per propriam experientiam confirmari, nisi prorsus angelus coeli medii essem, quare datum est quibusdam angelis medii coeli una esse cum angelis tertii coeli, et tunc cogitare ibi, et loqui cum illis, et quoque retinere memoria, quae cogitaverunt et quae loquuti sunt, et postea redire in suum coelum, et dixerunt mihi inde quod non ullam ideam nec ullam vocem prioris status possent exprimere, et quod hoc impossibile esset, et tandem dixerunt, quod non sit ratio, nec approximatio. 4] Datum itaque est mihi aliquoties interesse Angelis medii et supremi coeli, et audire illos inter se loquentes, et tunc fueram in statu interiori naturali, remotus a mundanis et corporeis, nempe in prima vigilia post somnum, et audivi ineffabilia et inexpressibilia, sicut factum legitur cum Paulo; et quandoque missus sum in perceptionem et in intellectum rerum, quas loquuti sunt; erant illa quae loquuti sunt plena arcanis de Domino, de Redemptione, de regeneratione, de Providentia, et de similibus aliis; et postea datum mihi est intelligere, quod illa non possem eloqui et describere aliqua voce spirituali et coelesti, sed quod usque possent describi vocibus linguae naturalis, usque ad captum rationalem, ac dictum est, quod non dentur aliqua arcana Divina, quae non possunt percipi et exprimi etiam naturaliter, tametsi communius et imperfectius; et quod illi qui intellectu rationali naturaliter ex affectione veri illa percipiunt, postea dum fiunt spiritus, possint eadem spiritualiter et coelesti modo, dum fiunt angeli, et percipere et loqui; sed non alii. Una enim veritas Divina naturaliter percepta et amata, est sicut vas chrystallinum seu porcellinum, quod postea vino impletur, ac tali vino quale fuit verum, ac talis ei quasi sapor qualis fuit affectio veri. 5] Quod talis differentia, quae vocari potest illimitata, detur inter naturale, spirituale et coeleste, constare potest ex differentia cogitationum hominum et angelorum, exque differentia loquelae, et quoque operationum, tum ex differentia scriptionum eorum, ex quibus ut totidem confirmationibus patebit, quale est unum et alterum, et quomodo omnium rerum perfectiones ascendunt et transcendunt a mundo in coelum, et a coelo in coelum. 6] Quod cogitationes attinet; omnes cogitationes hominis, cum singulis ideis illarum, trahunt aliquid ex spatio, ex tempore, ex persona, et ex materiali, quae apparent in luce naturali, seu mundi, nam nihil potest absque luce cogitari, sicut nihil potest absque luce videri, et lux naturalis seu lux mundi est mortua, quia ex sole ejus, qui est purus ignis; attamen in illam lucem influit ubivis et constanter lux coeli, et vivificat illam, et dat perceptionem et intellectum rei; lux sola mundi non potest aliquod perceptivum et intellectuale dare, seu aliquod lumen naturale aut rationale sistere, sed lux mundi a luce coeli dat et sistit, quia lux coeli est a Sole ejus, qui est Dominus, et inde ipsa vita. Influxus lucis coeli in lucem mundi est sicut influxus causae in effectum, quae qualis sit alibi dicetur. Ex his patet qualis est cogitatio naturalis seu quales sunt ideae cogitationis hominum, quod nempe indivulsae cohaereant cum spatio, tempore, personali et materiali; inde illae cogitationes seu cogitationum ideae sunt valde limitatae et terminatae, et sic crassae, et vocandae materiales. - Cogitationes autem angelorum medii coeli sunt omnes absque spatio, tempore, personali et materiali, quare sunt illimitatae et interminatae; objecta cogitationum illorum sunt sicut ipsae cogitationes, spiritualia, quare de illis spiritualiter et non naturaliter cogitant. Quod autem angelos supremi Coeli concernit, non sunt illis cogitationes, sed sunt perceptiones rerum, quas audiunt et quas vident; loco cogitationum sunt illis affectiones, quae variantur apud illos, sicut apud spirituales variantur cogitationes. 7] Quod loquelas attinet; loquelae hominum sunt sicut illorum cogitationum ideae, nam ideae cogitationum fiunt voces, dum abeunt in loquelam; quare loquela hominum in unaquavis voce participat ex spatio, tempore, personali et materiali. Loquelae autem angelorum medii coeli sunt quoque similes illorum cogitationis ideis, voces enim loquelae exprimunt illas. Loquelae autem angelorum supremi coeli sunt omnes ex variatione affectionum, sed dum loquuntur cum angelis spiritualibus, similiter loquuntur; non autem similiter cum inter se. Quoniam talis est loquela angelorum, et talis loquela hominum, ideo differunt loquelae ita, ut nihil commune habeant; ita differunt ut homo nullam vocem angeli posset intelligere, nec angelus ullam vocem hominis. Audivi loquelas angelorum et retinui voces, et postea exploravi, num illa vox coincidat cum aliqua voce loquelarum seu linguarum hominum, et non fuit una. Spiritualis loquela est una omnibus, estque insita cuivis homini, et in illam venit, ut primum fit spiritus. Quod scripturas attinet, est illa similis loquelae illorum; scriptura spiritualium angelorum quoad literas est similis scripturae hominum in mundo, sed unaquaevis litera significat rem, sic ut dicas, si illam videris in naturali statu, quod sint merae literae. At scripturae in supremo coelo non sunt similes quoad literas; sunt illis literae exaratae per varias curvaturas, non absimiles literis Linguae Hebraicae, sed ubivis inflexae, et non [est aliquid] mere lineare in illis: unaquaevis etiam litera involvit rem, cujus perceptionem ex affectione et non ex cogitatione habent. Inde est, quod naturalis nihil comprehendat ex scriptura spirituali, nec spiritualis ex naturali, nec spiritualis aliquid comprehendit ex scriptura coelesti, nec coelestis ex scriptura spirituali, nisi sit cum spirituali. 8] Operationes illorum, quae plures sunt, nam unusquisque in aliquo opere est, sunt similes [ut supra]; quomodo operantur spirituales, non potest describi coram naturali; nec quomodo operantur coelestes, describi potest coram spirituali; differunt enim quantum cogitationes, loquelae et scripturae.