8487. `Et incaluit sol et liquefactum est': quod significet quod evanescat secundum gradum crescentis concupiscentiae, constat ex significatione `incalescere sol' quod sit crescens concupiscentia, de qua sequitur, et ex significatione `liquefieri' quod sit evanescere. Quod `incaluit sol' sit {1}crescens concupiscentia, est quia `sol' in bono sensu significat amorem caelestem, ex causa quia Dominus est Sol in altera vita, (c)ac calor qui inde venit est bonum amoris, ac lux verum fidei; quod Dominus sit Sol, et inde amor caelestis, videatur n. (x)1053, 1521, 1529-1531, 2120, 2441, 2495, 3636, 3643, 4060, 4321 fin., 4696, 5084, 5097, 5377, 7078, (t)7083, 7171, 7173, 7270; inde `sol' in opposito sensu est amor sui et mundi, ac calor seu incalescentia ex sole in eo sensu est concupiscentia. 2 Quomodo cum hoc se habet, quod bonum veri, quod significatur per `mannam,' evanesceret secundum gradum crescentis concupiscentiae, quod significatur per quod liquesceret cum sol incaluit, paucis dicetur: bonum veri seu bonum spirituale datur quidem homini Ecclesiae spiritualis cum regeneratur, sed quia bonum illud exstinguit omne jucundum amoris sui et mundi quod (c)eorum vitam prius fecerat, nam opposita sunt; idcirco apud hominem illum non diu purum bonum veri manere potest, sed temperatur a Domino per jucunda amorum quae fuerunt vitae illius {2}prius; nam nisi temperaretur {3}ita bonum illud, ei injucundum fieret, ac sic fastidiretur; tale est caeleste bonum primum apud illos qui regenerantur; quantum itaque jucunda amorum sui et mundi exoriuntur, tantum bonum amoris caelestis 3 evanescit, nam, ut dictum, opposita sunt, ita quoque vice versa; inde est quod in caelo sint vices statuum, quibus correspondent vices temporum in mundo, n. 8426, et quod ita per vices remittantur in jucunda voluptatum naturalium; nam absque mutatione statuum tali bonum amoris caelestis fieret sicut aridum, et {4}vilesceret, aliter cum temperatur per jucunda naturalia {5} simul vel successive; inde est quod principio cum filiis Israelis {6}datum est man quovis mane, {7}etiam datum sit selav in vespera; nam per `selav' significatur jucundum 4 naturale, et quoque jucundum concupiscentiae, n. 8452; at sciendum quod concupiscentiae in quas remittuntur illi qui in caelo {8}, cum illis est vespera, non sint concupiscentiae quae oppositae sunt bono caelesti sed sunt concupiscentiae quae aliquatenus cum bono illo concordant, sunt enim jucunda benefaciendi in aliqua abundantia, et inde aliquid gloriae, in quibus tamen est benevolentia ac studium serviendi, sunt quoque jucunda magnificentiae quoad decora domus, et quoad decora vestium, et similia perplura; talia sunt quae non destruunt bonum, {9}amoris caelestis sed usque abscondunt illud, ac tandem secundum gradum sicut regeneratur homo, fiunt ultima plana boni caelestis; et tunc non amplius audiunt (x)concupiscentiae sed jucunditates. Quod bonum {9}amoris caelestis absque temperatione per talia quasi arescat, et dein sicut vile fastidiatur, significatur per id quod filii Israelis, cum illis non daretur amplius selav, vocaverint mannam cibum aridum et cibum vilem, de quo ita apud Moschen, Colluvies quae in medio concupiverunt concupiscentiam, unde iterarunt et fleverunt etiam filii Israelis, et dixerunt, Quis cibabit nos carne? nunc anima nostra arida est, non quicquam nisi quod ad man oculi nostri, Num. xi 4, 6: