4580. `Statuit Jacobus statuam in loco quo locutus cum illo, statuam lapidis': quod significet sanctum veri in Divino illo statu, constat a significatione statuae' quod sit sanctum veri, de qua sequitur; (m)et a significatione `in loco quo locutus cum illo' quod sit in statu illo, de qua mox supra n. 4578. De origine {1} quod statuae erigerentur, et libarent super illas libamen, et funderent super illas oleum, primum dicendum {2}:(n) [2] statuae quae erigebantur antiquis temporibus erant vel in signum, vel in testem, vel in cultum; quae {3} in cultum, ungebantur et tunc erant sanctae, et ibi quoque cultum suum habebant, ita in templis, in lucis, in silvis sub arboribus, et alibi; hoc rituale suum repraesentativum inde traxit quod lapides antiquissimis temporibus statuerentur in terminis inter gentium familias, ne illos transgrederentur ad faciendum illis malum, sicut quoque a Labane et Jacobo, Gen. xxxi 51; ne transgrederentur illos ad faciendum malum, erat apud illos jus gentium; et quia lapides illi {4} erant in terminis, antiquissimi qui in singulis quae in tellure, correspondens spirituale et caeleste videbant, cum lapides hos ut terminos viderent, de veris quae sunt ultima ordinis, cogitabant, posteri autem illorum, qui in objectis minus spirituale et caeleste et plus mundanum spectabant, incipiebant modo ex veneratione ab {5} antiquo sancte de illis cogitare, et tandem antiquissimorum posteri qui proxime ante diluvium vixerunt, et non magis in terrestribus et mundanis ut objectis aliquod spirituale et caeleste videbant, coeperunt {6} sanctificare illos lapides, libamina fundendo super illos, ac oleo ungendo illos, et tunc vocabantur statuae, et in cultum adhibebantur: hoc remansit post diluvium in Ecclesia Antiqua quae repraesentativa fuit, sed cum illa differentia quod statuae inservirent his pro mediis perveniendi ad cultum internum;