92. Qualis est externi hominis tranquillitas pacis, cessante pugna, seu irrequie a cupiditatibus et falsitatibus, nullus scire potest nisi qui novit statum pacis; status ille est tam jucundus ut excedat omnem jucunditatis ideam; non est solum cessatio pugnae sed e vita ab interiore pace veniens, ita afficiens hominem externum ut non describi possit: vera fidei et bona amoris tunc nascuntur, quae a pacis jucunditate trahunt suam vitam.