183. Quid Regeneratio, et cur fit. Quod hodie parum sciatur de regeneratione, causae (n. 3761, 4136, 5398). Quod homo nascatur in omnis generis mala, et quod inde ille quoad proprium suum ex nativitate non sit nisi quam malum (n. 210, 215, 731, 874-876, 987, 1047, 2307, 2308, 3518, 3701, 3712[? 3812], 8480, 8549, 8550, 8552, 10283, 10284, 10286, 1073[? 10731]). Quod hereditarium hominis non sit nisi quam malum (vide collecta supra in hac Doctrina, n. 83). Quod etiam proprium hominis non sit nisi quam malum (ibi, n. 82). Quod homo ex se, quantum ex hereditario et proprio, sit pejor brutis animalibus (n. 637, 3175). Quod ideo continue ex se spectet ad infernum (n. 694, 8480). Quapropter si homo duceretur ex suo proprio, quod nequaquam salvari posset (n. 10731). Quod vita naturalis hominis sit contraria vitae spirituali (n. 3913, 3928). Quod bonum quod homo facit ex se, seu ex proprio, non sit bonum, quia facit propter se et propter mundum (n. 8478[? 8480]). Quod proprium hominis removendum sit, ut Dominus et caelum adesse queant (n. 1023, 1044). Quod proprium hominis actualiter removeatur, cum homo a Domino regeneratur (n. 9334-9336, 9452, 9455[? 9454], 9938). Quod ideo homo e novo creandus sit, hoc est, regenerandus (n. [8548,] 8549, 9450, [9452], 9938[? 9937]). Quod per "creare" hominem in Verbo significetur illum regenerare (n. 16, 88, 10634). Quod homo per regenerationem conjungatur Domino (n. 2004, 9338). Quod etiam consocietur angelis in caelo (n. 2475[? 2474]). Quod homo non prius in caelum veniat, quam dum in statu est ut ducatur a Domino per bonum, quod fit cum regeneratus est (n. 8516, 8539, 8722, 9139, 9832, 10367). Quod apud hominem qui non regeneratus est, externus seu naturalis homo imperet, ac internus serviat (n. 3167, 8743). Ita quod status vitae hominis sit inversus a nativitate, et quod ideo omnino invertendus sit ut homo salvari possit (n. 6507, 8552, 8553, 9258). Quod finis regenerationis sit, ut [homo] internus seu spiritualis imperet, et externus seu naturalis serviat (n. 911, 913). Quod etiam ita fiat, postquam homo regeneratus est (n. 5128, 5651, 8743). Quoniam post regenerationem non amplius amor sui et mundi, sed amor in Dominum et erga proximum regnat, ita Dominus et non homo (n. 8856, 8857). Quod inde pateat quod homo, nisi regeneratur, salvari nequeat (n. 5280, 8548, 8772, 10156). Quod regeneratio sit planum ad perficiendum vitam ejus in aeternum (n.9334). Quod etiam homo regeneratus perficiatur in aeternum (n. 6648, 10048). Qualis homo regeneratus et homo non regeneratus (n. 977, 986, 10156).