Ostensum mihi quales erant praeadamitae, qui a Domino regenerati, et vocati Adamus: loquutus est quidam mecum loquela tali, non distincta celeriter ut solet loquela, sed in vocibus erat parum vitae, sic audiri potest, qualis vita; audiebam eum loquentem, cum in nocte vigil factus sum, positus ut custodiret me, et dixit, quod mali vellent me auferre, audivi quod talis custos, et quod non malus, sed parum vitae haberet residuum, sic ut esset externus homo, sed usque cui interna externis inerant, sed internorum parum, sic non factus talis externus homo, quales nostri, in quibus externa separata sunt ab internis; sed interna apud eum inerant, sed parum, hoc mihi nunc manifestatum, et nunc ita scire possum inde, et quidem ex ejus loquela, quod parum vitae interioris remaneret, insinuatum seu dictum, quod tales essent praeadamitae; ita non mali; tum quoque insinuatum et perceptum, quod referrent tunc crines membrorum genitalium; num is fuerit praeadamita, non sciri potest, quia ante tot saecula praeadamitae, et hodie sunt tales perplures; aliter non forent correspondentiae, quae referrent crines istos.