De lumine sensuali externo et de mento
Erant duo, qui tunc in dignitate constituti fuerunt, (De la Gardie och Cedercreutz), illi loquuti inter se, erant ad regionem plantae, et communicabatur mecum lumen eorum intellectus, quod ante oculos vibrabat sicut sqwimrande arslis*; et abstulit omne lumen seu omnem intellectum rerum interius, sic ut nihil capere possem, hoc est, non aliquem nexum rerum, neque in morali vita, vix aliquid in civili, et prorsus nihil in spirituali, quod etiam per varia confirmabatur, hoc perstabat per bihorii tempus, et abstulit, ut dictum, facultatem cogitandi, relicto solum modo cogitandi non procul quam sicut apud bestias, erat lumen sensuale externum; tale iis lumen fuit, quia nihil aliud curarunt, quam corporea, et corporeorum voluptates, edere, bibere, ludere, loqui de talibus, imprimis quia amaverunt se, supra alios; et dictum ab angelis, quod homines hodie quoad plurimam partem tales sint, quare habitant in obscuro, ubi vix aliquid luminis, et fiunt corporei. Illi bini influebant in mentum apud me, et hoc manifeste; inde patuit quod talium cogitationes in illam partem faciei influant, quae est vix facies sed infra faciem ubi barba.
* h.e. skimrande arsbakar = clunes vibrantes (voces suecicae)
