739. Post haec angelus cum suis comitibus rediit ad locum conventus, a quo cohortes sapientum nondum recesserunt, et ibi ad se vocavit illos, qui crediderunt, quod gaudium caeleste et felicitas aeterna sit modo intromissio in caelum, ac intromissio ex Divina gratia; et quod tunc gaudium sit illis, similiter ut in mundo est illis qui in aulas regum diebus festivitatis, aut in nuptias invitati, ingrediuntur. His dixit angelus, "Manete hic aliquantisper, et sonabo tuba, et huc venient incluti fama sapientiae in spiritualibus ecclesiae." Post aliquot horas aderant novem viri, quisque insignitus lauru, adorea famae suae; hos angelus introduxit in aedem conventus, in qua omnes prius convocati aderant; in horum praesentia angelus allocutus novem laureatos, dixit, "Scio quod vobis ex voto vestro secundum ideam vestram, datum sit ascendere in caelum, et quod redieritis in inferiorem hanc seu subcaelestem terram, cum plena scientia de statu caeli; commemorate itaque, quale vobis visum est caelum." [2.] Et responderunt in ordine; et dixit primus, "Idea mea de caelo a prima pueritia usque ad finem vitae in mundo, fuerat, quod esset locus omnium beatitudinum, faustitatum, jucunditatum, amoenitatum, et voluptatum; et quod si intromitterer, talium felicitatum aura circumfunderer, et pleno pectore haurirem illa, sicut sponsus cum celebrat nuptias, ac cum intrat thalamum cum sponsa: in hac idea ascendi in caelum, et transivi primas custodias, et quoque secundas; at cum ad tertias veni, alloquebatur me custodiarum praefectus, et dixit, "Quis es, amice?" Et respondi, Estne hic caelum? Huc ex voto desiderii mei ascendi; intromitte quaeso; ac intromisit. Et vidi angelos in vestibus albis, et hi me circumibant, et lustrabant, et murmurabant hoc, "En novum hospitem non indutum veste caeli;" et ego haec audivi, et cogitavi, Hoc apparet mihi simile cum illo, de quo Dominus dicit, quod absque veste nuptiali intraverit in nuptias; et dixi. Date mihi tales vestes; at riserunt: et tunc accurrit unus ex curia cum mandato, "Exuite illum nudum, ejicite illum, et projicite vestes ejus post illum;" et sic ejectus sum." [3.] Secundus in ordine dixit, "Ego credidi sicut ille, quod si modo intromitterer in caelum, quod supra caput meum est, circumfluerent me gaudia, et animarem illa in aeternum: optato etiam potitus sum; at angeli, me viso, aufugerunt, et inter se dixerunt, "Quid hoc portentum? quomodo huc venit avis noctis?" Et actualiter sensi mutationem ab homine, tametsi non mutatus sum; hoc mihi erat ex attractione caelestis atmosphaerae. At mox accurrit unus ex curia cum mandato, ut duo famuli educerent me, et reducerent per viam ascensus, usque ad domum meam; et cum domi eram, apparui aliis et mihi sicut homo." [4.] Tertius dixit, "Idea caeli constans mihi fuit ex loco, et non ex amore; quare cum in hunc mundum veni, cupivi cupiditate magna caelum, et vidi ascendentes, et secutus sum illos, et admissus, sed non ultra aliquot passus; at cum volui laetificare animum meum ex idea gaudiorum et beatitudinum ibi, ex luce caeli, quae erat candida sicut nix, cujus essentia dicitur esse sapientia, invasit mentem meam stupor, et inde oculos meos caligo, et coepi insanire; et mox ex calore caeli, qui correspondebat candori lucis istius, cujus essentia dicitur esse amor, palpavit mihi cor, occupavit me anxietas, et cruciabar dolore interiori, et projeci me supinum super humum ibi; et cum jacui, venit satelles e curia cum mandato, ut me cum lentore deportarent in meam lucem et in meum calorem; in quae cum veni, rediit mihi spiritus meus et cor meum. [5.] Quartus dixit, quod etiam ipse in idea loci, et non in idea amoris de caelo fuerit; et quod "ut primum in mundum spiritualem veni, quaesiverim sapientes, num in caelum liceat ascendere; qui mihi dixerunt, quod cuivis liceat, sed ut sibi caveant ne dejiciantur. Ad haec risi, et ascendi, credens ego sicut alii, quod omnes in universo mundo receptibiles essent gaudiorum ibi in sua plenitudine: sed sane cum intus eram, paene exanimatus sum, et ex dolore et inde cruciatu in capite et in corpore, prostravi me humi, et convolvi me sicut serpens admotus igni, et repsi usque ad praecipitium, et per id me dejeci; et postea sublatus sum ab adstantibus infra, et delatus in diversorium, ubi rediit sanitas mihi." [6.] Reliqui quinque etiam narraverunt mirabilia de suis ascensibus in caelum; et comparabant mutationes statuum suae vitae, cum statu piscium dum elevantur ab aquis in aerem, et cum statu avium in aethere; et dixerunt, quod post duras illas sortes, non concupiverint amplius caelum, sed modo consortem vitam cum sui similibus ubicunque sunt; et quod sciant, quod in mundo spirituum, ubi nos sumus, omnes prius praeparentur, boni ad caelum, et mali ad infernum, et quod cum praeparati sunt, videant vias sibi apertas ad societates sui similium, cum quibus in aeternum mansuri sunt, et quod has vias tunc intrent cum jucundo, quia sunt viae amoris illorum. Omnes ex prima convocatione audientes haec, etiam fassi sunt, quod nec illis alia idea de caelo fuerit, quam sicut de loco, ubi pleno ore circumflua gaudia in aeternum sorberent. [7.] Post haec angelus tubae dixit illis, "Videtis nunc quod gaudia caeli et felicitas aeterna non sint loci, sed quod sint status vitae hominis; ac status vitae caelestis est ex amore et sapientia; et quia usus est duorum illorum continens, est status vitae caelestis ex conjunctione illorum in usu: idem est, si dicatur charitas, fides et bonum opus, quoniam charitas est amor, fides est veritas ex qua sapientia, et bonum opus est usus: praeterea in mundo nostro spirituali sunt loca sicut in mundo naturali, alioqui non forent habitationes et distinctae mansiones, at usque locus ibi non est locus, sed est apparentia loci secundum statum amoris et sapientiae, seu charitatis et fidei. [8.] Omnis, qui fit angelus, intus in se portat suum caelum, quia sui caeli amorem; nam homo a creatione est minima effigies, imago et typus caeli magni; forma humana non aliud est; quare quisque venit in societatem caeli, cujus forma in singulari effigie est; idcirco cum intrat in illam societatem, intrat in correspondentem sibi formam, ita sicut a se in se illam, et sicut ab illa in illam in se, ac trahit vitam ejus ut suam, ac suam ut ejus; est unaquaevis societas sicut commune, ac angeli ibi sunt sicut partes similares, ex quibus commune coexistit. Ex his nunc sequitur, quod qui in malis et inde falsis sunt, in se formaverint effigiem inferni, et haec cruciatur in caelo ex influxu et violentia activitatis oppositi in oppositum; amor enim infernalis est oppositus amori caelesti, et inde jucunda duorum amorum illorum collidunt inter se sicut hostes, et necant se cum congrediuntur."