232. Poena praestigiatorum
Apparuit mihi, in somno, quod aliquae praestigiatrix uteretur suis praestigiis, ad auferendum verum amorem, ac sic hominem invalidum reddendum {1}; expergefactus {2} [ego] apparuit praestigiatrix, et agnita, quae poenae debitae tradita, quae poena horrenda erat, ut nusquam imaginari potuerim talem poenam dari, mihi dictum quod poena ista existeret, solum quod {3} angeli inquirerent in facinorosa; et quidem talis erat, quod ea sensim difflueret in serpentes seu angues horribiles, et in eos tota abiret, sic rejecta a faciebus. 1747, 3 Nov. st. v. @1 ms. reddendi$ @2 ms. experfactus$ @3 h.e. ut$