260. De non invitato ad convivium, et non induto {1} vestibus convivii, ejecto [cf. Matth. XXII.. 11-14]
Hodie apparuit mihi quidam malus spiritus, qui putabat se ascendisse in coelum intimius, per id quod altius se efferret super caput, et ibi turbas excitare voluit, derogando Deo Messiae fidem, quam in se transferre vellet, et sic se extollere usque ad Deum Messiam, ac Ipsius potestatem sibi vindicare; non sciens quod esset modo in coelo ultimo, ubi spiritus mali adhuc habitant, quod ei per repraesentationes ostensum est, sed incassum, perrexit in malitia; sed quia spiritus malus esset, cum eo per repraesentationes seu imaginationes agendum erat, quare ei circumdabatur repraesentative veritas, inde ejectus est, et vociferabatur, quod magnopere affligeretur, petens ut inde solveretur; ita sentiendum de iis, qui potestatem in fidem sibi assumere putant, cumprimis quando id a pura ignorantia non venit. 1747, die 20 Nov. st. v. In afflictione sua dicebat quod instigatus ad id faciendum esset a turba diabolica. @1 sic J.F.I. Tafel; ms. indutus$