[2] Quod ignis jugiter arderet super altari, constat apud Mosen, "Ignis super altari ardebit, nec exstinguetur: et sacerdos accendet super eo ligna sub auroras singulas, et disponet super eo holocaustum, et adolebit super eo adipes pacificorum: ignis jugiter ardebit super altari, nec exstinguetur" (Levit. vi. 5, 6 [B.A. 12, 13]);

per quod repraesentabatur quod Divinus Amor Domini perpetuus et aeternus sit.

[3] Quod ex igne altaris sumeretur in thuribulis et suffiretur, etiam apud Mosen, "Accipiet" Aharon...."prunas ignis desuper altari coram Jehovah in thuribulo,....et dabit suffimentum super ignem coram Jehovah" (Levit. xvi. 12, 13);

Et quod Aharon sumpserit ignem desuper altari, et super eum dederit suffimentum; per quod expiavit populum (Num. xvii. 11, 12 [B.A. xvi. 46, 47]):

per quae repraesentabatur quod omnis propitiatio et expiatio esset ex Divino Amore Domini; tum quod omne id audiretur et reciperetur a Domino, in quo ille amor est; elevatio fumi suffimenti repraesentabat etiam auditionem et receptionem.

[4] Et quia Korach, Dathan, et Abiram, et concio eorum, sumpserunt ignem ex altari et suffierunt, et inde thuribula eorum sanctificata fuerunt, Ideo postquam illi deglutiti fuerunt e terra, mandatum est ut colligerentur thuribula eorum, quae ex aere erant, et spargeretur ignis horsum, et expanderentur in laminas, quibus tegeretur altare (Num. xvii. 1-4 [B.A. xvi. 36-39);

per quod etiam repraesentabatur sanctitas Divini Amoris Domini. Et quia suffitus sancti erant ex igne altaris, inde suffitus ex igne alieno profani erant; quare Nadab et Abihu, filii Aharonis, consumpti sunt ex igne e caelo, quia suffierunt ex igne alieno (Levit. x. 1, 2):

suffitus ex igne alieno repraesentabat cultum ex amore alio quam Divino, et cultus ex amore alio est profanus.

[5] Haec adducta sunt ut sciatur quod per "ignem altaris" significetur Divinus Amor Domini, qui Amor in caelo vocatur Divinus Amor caelestis et Divinus Amor spiritualis; Divinus Amor caelestis qui est in regno caelesti Domini, et Divinus Amor spiritualis qui est in regno spirituali Domini: sunt enim duo regna In quae omnes caeli distincti sunt, regnum caeleste et regnum spirituale; Divinus Amor caelestis facit regnum caeleste, et Divinus Amor spiritualis facit regnum spirituale. (Quod omnes caeli in duo illa regna distincti sint, videatur in opere De Caelo et Inferno n. 20-28; et quod bini illi amores faciant bina illa regna, seu omnes caelos, n. 13-19.) At sciendum est quod Divinus Amor Domini in caelis dicatur caelestis et spiritualis a receptione illius ab angelis, et non ex eo quod ille in se divisus sit; tum quod amor spiritualis existat ab amore caelesti, sicut effectus a sua causa efficiente, et sicut verum a bono, nam bonum amoris spiritualis in sua essentia est verum boni amoris caelestis: inde est quod duo illa regna inter se conjuncta sint, et quod sint unum in conspectu Domini: sed haec dicta sunt illis qui interiora amant scrutari. Quod "ignis" significet amorem in utroque sensu, infra videbitur confirmatum ex Verbo.