162. (Vers. 21.) "Et dedi illi tempus ut resipisceret a scortatione sua, et non resipuit." - Quod significet quod qui inde in falsis sunt, non se convertant ad vera et per vera, constat ex significatione "resipiscere a scortatione," quod sit a falsis se convertere ad vera, "scortatio" enim est falsificatio veri, ac "resipiscere" est se convertere ab illis, nam resipiscentia est actualis conversio a falsis ad vera, ac dissociatio et separatio ab illis (ut supra, n. 143); et ex significatione "non resipuit," quod sit quod non a falsis ad vera se convertant. Haec dicta sunt de Isabele, sed intelliguntur qui ex jucundo amorum sui et mundi falsificarunt vera et adulterarunt bona; nam in propheticis Verbi nominatur una persona, et per illam intelliguntur omnes qui tales.
[2] Paucis dicetur de eo, quod qui apud se falsificarunt vera applicando ad jucundum amoris sui, postea se non convertant ad vera. Homo ex spirituali seu interno homine, et ex ejus intellectuali, videt vera, quae ecclesiae sunt, ex Verbo; sed non recipit illa ibi, nisi quantum amat illa usque ut velit facere illa: cum homo hoc ita vult, tunc internus seu spiritualis homo ex naturali et ejus memoria evocat et elevat vera quae ibi ad se, ac conjungit illa amori qui est voluntatis ejus; ita aperitur internus spiritualis homo, ubi est mens hominis interior et superior, et successive impletur et perficitur. At si homo patitur ut naturale jucundum, quod est jucundum amoris sui et mundi, praedominetur, tunc homo ex illo jucundo videt omnia; et si vera, applicat illa suo amori, et falsificat: quod cum fit, clauditur internus spiritualis homo; nam hic, quia ad receptionem talium quae in caelo sunt accommodatus est, non sustinet falsificari vera; quare cum falsificantur, se contrahit et claudit, paene sicut fibrilla aculeo tacta; quo semel clauso regnat amor sui aut amor mundi, aut uterque simul, ac format externum seu naturalem hominem prorsus in oppositum interno seu spirituali homini. Inde nunc est, quod qui falsificaverunt vera applicando ad jucunda amoris sui et mundi, postea non possint convertere se ad vera. Haec nunc sunt quae intelliguntur per ea verba, "Dedi" mulieri Isabeli "tempus ut resipisceret a scortatione sua, et non resipuit."
This page is part of 
© 2000-2001 The Academy of the New Church