52. "Et propter testimonium Jesu Chrlsti." Quod significet ut agnoscatur Divinum Humanum Domini, constat ex significatione "testimonii," quod sit agnitio corde (de qua supra, n. 10, 27); et ex significatione nominum "Jesu Christi," quod sit Dominus quoad Divinum Humanum (de qua etiam supra, n. 26). Haec dicuntur de Ecclesia Gentium, quae receptura Divinum Verum, et agnitura Divinum Humanum Domini: quod haec dicantur de Ecclesia Gentium, videatur mox supra (n. 50). Ecclesia Christiana quidem agnoscit Divinum Domini, sed non Divinum Humanum; quapropter cum ex doctrina cogitant et loquuntur de Domino, separant Humanum Ipsius a Divino, et Humanum Ipsius faciunt simile humano alius hominis; cum tamen in Humano Ipsius est Divinum, sicut anima in corpore: haec etiam causa est, quod iidem non possint de Divino aliquam ideam habere, et usque idea conjungit quia cogitatio; et tamen absque conjunctione cum Divino per cogitationem et affectionem, seu quod idem, per fidem et amorem, nulla salus. Dicitur quod conjunctio per cogitationem et affectionem sit idem ac per fidem et amorem, quoniam quod credo hoc cogito, et quod amo eo afficior. Credere in invisibile, non procul est a credere in intimum Naturae, in quod etiam mens prone labitur quum phantasiis suis indulget; cuivis tamen insitum est e caelo, quod insitum est ex continuo influxu inde, Divinum suum velle videre, et quidem sub Humana Forma.
[2] Hoc insitum est apud simplices, et quoque apud gentes probas (videatur in opere De Caelo et Inferno, n. 82); quapropter illi omnes, si vitam charitatis etiam vixerunt, recipiuntur a Domino, et donantur caelo; reliqui non recipi possunt, quia non conjuncti. (Quod omnes angeli in caelo, quod etiam sapientissimi in antiquis temporibus et quod omnes qui fidem spiritualem habent, hoc est, apud quos fides vivit, tam in hac tellure quam in omnibus in universo, videant in cogitatione Divinum suum, quia agnoscunt Divinum Humanum, et ideo acceptentur a Domino, videatur in Doctrina Novae Hierosolymae, n. 280-310, in opere De Caelo ef Inferno, n. 79-86, 316, 321, et in opusculo De Telluribus in Universo, n. 7, 40, 41, 65, 68, 91, 98, 99, 107, (1)121, 141, 154, 158, 159, 169.) Quoniam hoc insitum, quod est apud unumquemvis e caelo, apud eruditos mundi paene ejectum est, et sic aditus ad Divinum praeclusus, ideo a Domino Nova instauratur Ecclesia apud gentes quae non exstirpaverunt illam ideam, et cum idea fidem. Quod hoc insitum exstirpatum sit e Christiano orbe, trahit primam originem ex Babylonica gente, quae separavit Humanum Domini a Divino, ut Summus eorum pro Vicario Humani Domini agnosceretur, et sic Divinam Ipsius potestatem in se transferret; dicentes quod Dominus acceperit potestatem illam a Patre, cum tamen a Se Ipso, quia a Divine suo; nolentes sic audire aliquid de Divino Humano (videatur in Arcanis Caelestibns, n. 4738). Sed de hac re, quia omnium primaria est in ecclesia, plura in sequentibus memorabuntur.
This page is part of 
© 2000-2001 The Academy of the New Church