655. Ex allatis videri potest quod fides in unum et verum Deum faciat ut bonum sit bonum etiam in interna forma, et vicissim, quod fides in falsum Deum faciat ut bonum sit bonum duntaxat in externa forma, quod non est bonum in se, sicut fides gentilium olim in Jovem, Junonem et Apollinem Philistaeorum in Dagonem, ac aliorum in Baalem et Baalpeorem, ac Bileami magi in suum Deum ac Aegyptiorum in plures. Prorsus aliter fides in Dominum, qui est verus Deus et Vita aeterna, secundum Johannem (in [1] Epist. v. [1]21 [B.A. 20]), et in quo omnis plenitudo Divinitatis habitat corporaliter, secundum Paulum (in Epist. Coloss. ii. 9). Quid fides in Deum nisi aspectus Ejus, et inde praesentia, et simul fiducia quod juvet? Et quid vera fides, nisi illa et simul fiducia quod omne bonum sit ab Ipso, et faciat quod suum bonum fiat salvificum? Quare si haec fides se conjungit cum bono, fit sententia pro vita aeterna; aliter prorsus si illa se non conjungit cum bono, et plus si cum malo.