52. (ii.) Quod Infinitum ac Aeternum in se non possit aliter quam spectare infinitum et aeternum a se in finitis. Per Infinitum ac Aeternum in se intelligitur ipsum Divinum, ut in mox praecedente articulo ostensum est per finita intelliguntur omnia creata ab Ipso, ac imprimis homines, spiritus et angeli; et per spectare infinitum et aeternum a se, est spectare Divinum, hoc est, Se in illis, ut spectat homo imaginem sui in speculo: quod ita sit, pluribus ostensum est in transactione De Divino Amore et Divina Sapientia, praecipue ubi demonstratum est, quod in universo creato sit imago hominis, et quod sit imago infiniti ac aeterni (n. 317, 318), ita imago Dei Creatoris, hoc est, Domini ab aeterno. At sciendum est, quod Divinum in se sit in Domino, sed Divinum a se sit Divinum a Domino in creatis.