6484. Quidam erat qui se confirmaverat in eo quod nihil Providentiae Divinae esset, sed quod omnia et singula essent ex prudentia, tum a fortuna et casu; fortunam statuebat sed nesciebat quid esset; erat ille inter spiritus malos subtiles, quia cogitationi plus indulserat quam sermoni et conversationi; cum in alteram vitam venit, continuabat ibi vitam priorem, ut solent omnes; inquisivit et quoque hausit omnia quae ei inservire posse putabat, per quae sibi ipsi consuleret, {1}ut ex se faustus esset, etiam artificia magica. Locutus sum cum illo, et dicebat quod in suo caelo esset cum ita, et quod aliud caelum non posset dari quam quod ipse sibi faceret; sed respondere datum est quod {2}ejus caelum vertatur in infernum, ut primum ipsum caelum in (c)illud influit; erat tunc in mundo spirituum, et cum ibi, sunt in jucundis amorum in quibus fuerant in mundo, n. 5852; at tunc factum quod caelum influeret in ejus jucundum, ac subito tunc sensit infernum, ac horrescens dicebat quod hoc nunquam crediderit; dictum mihi a spiritibus bonis quod is pejor reliquis esset, quia ab illo influxus subtilior quam ab aliis. [2]Postea idem redactus est in statum infantiae suae, et a Domino ostensum angelis qualis tunc fuerat, et quoque tunc qualis ejus vita futura quae praevisa, et quod singula ejus vitae ducta fuerint a Domino, et quod alioquin se praecipitavisset in atrocissimum infernum, si vel minimum a Domini Providentia continua cessavisset; hoc potest angelis sisti videndum{3}. Interrogatus etiam fuit, num usquam cogitaverit de {4}vita aeterna, dicebat quod non crediderit, et quod rejecerit omnia illa, ex causa quia videret tam multa confusa, justum pati et impium gloriari, et similia; tum quod videret bruta animalia habere similes sensus, similem vitam, et quoque animadvertentiam et prudentiam, sic credens se moriturum sicut illa; et quod in maximum stuporem venerit cum apperciperet se post mortem vivere. @1 et $ @2 hoc$ @3 i inde quoque scire datum, quod Providentia Domini sit in singularissimis$ @4 altera vita$