ultima quae termini, sunt illa quae naturalia vocantur, nam in naturalibus terminantur spiritualia et caelestia; ita se habet in caelis, (o)nam intimum seu tertium caelum est caeleste, quia in amore in Dominum; medium seu secundum caelum est spirituale, quia in amore erga proximum; ultimum seu primum caelum est caeleste et spirituale naturale, quia in simplici bono, quod est ultimum ordinis ibi; similiter apud hominem regeneratum qui est exiguum caelum. Ex his nunc constare potest unde sit quod `terra Seir' significet bonum caeleste naturale; `Esavus' quoque qui ibi (o)habitabat, repraesentat bonum illud, ut supra ostensum est, inde etiam per terram ubi habitabat, significatur (x)idem; terrae enim induunt repraesentationes illorum qui ibi sunt, n. 1675. [2] Ex his nunc patere potest quid per `Seir' significatur in Verbo; ut apud Mosen, Jehovah de Sinai venit, et exortus est de Seir illis, exsplenduit de monte Paran, et venit ex myriadibus sanctitatis, Deut. xxxiii 2, 3 in cantico Deborae et Baraki in Libro Judicum, Jehovah cum exivisti e Seir, cum egressus es ex agro Edomi, terra contremuit, etiam caeli stillarunt, etiam nubes stillarunt aquas, montes defluxerunt;... hic Sinai coram Jehovah Deo Israelis, v 4, 5:

in prophetia Bileami, Video Ipsum et non jam, conspicio Ipsum et non propinquus; orietur stella e Jacobo, et surget sceptrum ex Israele,... et erit Edomus hereditas, et erit hereditas Seir, hostium illius, et Israel faciens robur, Num. xxiv 17, 18;

quisque videre potest quod `Seir' illic significet aliquid Domini, nam dicitur quod `Jehovah exortus est de Seir,' quod `exivit e Seir, et egressus ex agro Edomi,' quod `Edomus et Seir erit hereditas,' sed quid Domini significat, nemo scire potest nisi ex sensu interno Verbi; quod sit Divinum Humanum Domini, et in specie ibi Divinum Naturale quoad bonum, ex supradictis constare potest;

`exoriri et exire e Seir' est quod Naturale etiam Divinum faceret, ut inde quoque lux, hoc est, intelligentia et sapientia, et ita Jehovah fieret non modo quoad Humanum Rationale, sed etiam quoad Humanum Naturale; quapropter dicitur, `Jehovah exortus est de Seir, et Jehovah exivit e Seir'; quod Dominus sit Jehovah, videatur n. 1343, 1736, 2004, 2005, 2018, 2025, 2156, 2329, 2921, 3023, 3035:

simile involvit propheticum Dumae apud Esaiam, Ad me clamans e Seir, custos quid de nocte, custos quid de nocte? dixit custos, Venit mane, etiamque nox, xxi 11, 12. [3] {1} Per `terram Seir' in sensu respectivo proprie significatur regnum Domini apud illos qui extra Ecclesiam sunt, hoc est, apud gentes cum apud illos instauratur Ecclesia, priore seu vetere desciscente a charitate et fide; quod tunc illis qui in tenebris, lux, a pluribus locis in Verbo constat; hoc proprie significatur per `exoriri e Seir, et exire e Seir, (o)ac egredi ex agro Edomi,' tum {2} quod `Seir erit hereditas,' ut et per illa apud Esaiam `ad me clamans e Seir, custos quid de nocte? dixit custos, Venit mane, etiamque nox'; `venit mane' est adventus Domini, (o)n. 2405, 2780, ac inde illustratio illis qui `in nocte,' hoc est, in ignorantia, sed illustratio a Divino Naturali Domini, n. 4211. Quia pleraque in Verbo etiam oppositum sensum habent, ita quoque `Seir,' ut apud `Ezechielem xxv 8, 9; xxxv 2-15, et passim in historicis Verbi. @1 ibi$ @2 et$