608. Quando desiit respiratio interna, sensim subiit respiratio externa, qualis fere hodie; et cum respiratione externa loquela vocum, seu soni articulari, in quem determinabantur ideae cogitationis; ita mutatus est prorsus status hominis et talis factus ut non amplius perceptionem similem potuisset habere, sed loco perceptionis aliud quoddam dictamen quod vocari potest conscientia, nam conscientiae simile erat, tametsi quoddam intermedium inter perceptionem et conscientiam hodie quibusdam notam. Cumque talis determinatio idearum cogitationis facta, nempe in voces loquelae, tunc nec amplius potuerunt instrui ita per internum hominem ut homo antiquissimus, sed per externum; quare tunc loco revelationum Antiquissimae Ecclesiae successerunt doctrinalia, quae sensibus externis primum caperentur, ex quibus ideae memoriae materiales et inde ideae cogitationis formarentur, per quas et secundum quas instruebantur: inde luit quod haec Ecclesia quae successit, prorsus alium genium habuit quam Antiquissima; in quem genium, seu in quem statum, nisi Dominus redegisset genus humanum, nusquam aliquis homo salvari potuisset.