Quidam cum supplicarem orationem Domini, a me ad semet attrahebant omnem sensum, sic ut non potui esse in sensu, ita nec in perceptione eorum, quae sunt orationis, ut alioquin, quare toties desistere debui in principio aut in media oratione, nam qui sensum ad se attrahunt, ii volunt ut inserviam iis pro servo et instrumento, et quod ii essent domini, et sic quod orarent per se, non autem mecum in societate, sicut factum quoties boni spiritus, seu spiritus angelici mecum in societate orarunt, tunc percepi attractionem de qua prius ad Dominum [258, 300], ut a Domino; sed hoc quoque cum varietate, nempe quod recepti in societatem supplicandi, quia boni; et quidem ex venia, quod quoque percipiebatur; at cum factum absque tali receptione sensibili, cum a spiritibus angelicis, erat cum spiritibus angelicis simul, tunc erat elevatio.