3875. est quid amor conjugialis, sciri potest ab avibus imprimis, quarum conjugialis amor secum habet omnem cognitionem non solum quomodo conjungantur, sed etiam quomodo nidos faciant simul, ponant ova, incubent ovis, excludant, pullos tegant et tutentur, alant, et plura, sic ab affectione sequitur omnis cognitio, quare qui in verae fidei affectione est, in omnium cognitionibus est. At cum affectio cessavit, tunc manent cognitiones per aliam viam insinuandae, nempe per externam seu per aurem, quae quidem apparet ignotis tanquam esset Dominus, nam, dictum ex cognitionibus fidei, cognoscitur an Dominus, sed quia sunt cognitiones, et non affectiones, non sunt nisi simulachra Domini absque vita, sicut avis dum versa est in margariticam inanimatam, quae usque volabat, et pulchra apparebat, sed usque erat absque vita; ostensum mihi ad vivum erat, quomodo cognitiones quae non ab affectione existunt sunt ut aves tales margariticae inanimatae, et quid per id, quod perceptio non esset, quod a Domino, sed in singulis, quod ex se, sed ita tacite, ut usque perceperim quod ex me, qui status erat quorundam incolarum Martis supra me, qui inducebant suum, in quo statu sentiebam quod ex me, in singulis, ita quod non genuinum, qui status est, quando affectio ut principium cognitionum cessat, et cognitiones eaedem manent; et ex perceptione quoque didici tunc, quod talis est avis margaritica.