3927. Post somnum, in quo somnium de aureis nummis amissis in scrinio, quos inquisivi, sed [non] inveni, alia quidem aurea inveni, sed nummos non ita, puer venit, qui ostendebat, quod tales nummos aureos haberet, de quo non suspicari potui, quod is abstulerit eos, evigilatus, audivi quomodo puniti sunt per graves plicationis poenas, quae tales erant, quod redacti in statum crassissimum, a subtili in quo fuerunt, et sic a punitoribus vexati crasse, per adactiones in loquelas crasse, et infundendo renisum, et usque torquendo ut sequerentur, etiam contra eorum dolos; tunc quoque plicabantur, seu per plicationes frangebantur et lacerabantur quoad omnia membra a pectore successive ad pedes, dictum quod caput eorum non ita tractarent, perceptum quod ideo, quia caput eorum est durum osseum, quod si ita tractaretur, frangeretur, quare ii qui putabant se subtilissimos esse, et prae aliis subtilissimos, quod redigerentur in talem crassitudinem, ut non possent nisi crassissime loqui, et qui absque fere corporibus ut spiritus, quod usque corporei, ut corpore sic sentire dolores et talia possent, de quo convicti sunt: punitio succedebat a summa crassitie, ad minorem, et sic ad subtiliorem, ostensum quod sic quoque puniri possent in subtilitate quoque sua fallaci.