De devastatione et condemnatione malorum quod sint ab ipsis
Per continuam aliquorum [annorum] experientiam scire datum est, quomodo mali se devastant et tandem conjiciunt in damnationem, ex natura acquisita non possunt aliter quam malitias exercere, et sic infestare illos quos Dominus tutatur, et cum hoc faciunt, ac Divinum per id lacessunt, arcessunt societates infernales, et quo plus arcessunt, eo magis infestant illos quos Dominus tutatur, et sic insorbent magis et magis inferna, usque dum plena fit natura acquisita, ad gradum infestationis resistit Divinum, et tunc ad eum gradum arcessunt inferna, hoc est imbibunt ex infernis talia, et se illis consociant; inde patet quod Dominus nullum vastet aut condemnet, sed quod ipsi, per id quod ruunt contra Divinum, plus et plus, usque tandem cum pleni facti sunt, se conjiciunt in inferna, et tunc in damnationem, seu in mortem spiritualem.
