De memoria post mortem
Accidit quod spiritus viderent in memoria mea de quodam famulo, quod non dederim ei quod habere deberet, cum tamen hoc fuerat somnium aliquoties, et usque quod dederim ei omnia quae stipulatus sum; hoc cum dicerem illis, tunc ex memoria mea desumebant quoties de eo somniavi, et quid somniavi, quod erat saepius, tum quod dederim ei stipendia; et tamen ipse [ego] hoc prorsus oblitus sum; et praeterea simile faciebant apud famulum, inde manifeste patuit mihi, quod omnia et singula, imo singularissima inscripta essent memoriae interiori seu memoriae spiritus, etiam quae prorsus obliterata sunt in memoria exteriore.
