De urbibus Svecanis, et de ultimo judicio et de gente Svecana
Etiam gens Svecana habitat in urbibus, ex causa de qua prius [cf. 5019], ut sic teneantur in timore aliquo interiore pro poenis legis, et jacturae famae propter lucrum et honores, ille timor manet post mortem cum in urbibus sunt, et cum extra urbes, perit ille timor; et urbes Svecanae, sicut etiam alibi, sunt plures, una tamen prope alteram, sic ut possint intra minutum venire ab una in alteram, distinctae sunt per aliquid distantiae seu aliquid muri, et urbes consociatae sunt secundum diversitatem geniorum seu indolum populi, indoles et genius est secundum naturalia illorum bona vel mala, ac inde vera vel falsa, ita ad orientem, ad meridiem, occidentem, septentrionem, una gens plerumque consociata est in unam talem consociatam urbem, sed usque ibi ita conjuncti sunt, ubi consociati in urbes sunt mali, ibi in medio eorum sunt pessimi, et per gradus meliores usque ad circumferentias, sic tutantur mali qui intus; in urbibus autem ubi sunt boni, ibi in medio sunt optimi, et per gradus ad circumferentias sunt non ita boni, et quandoque mali qui possint emendari; quapropter angeli, qui supra sunt, et intus, possint illico cognoscere qualis urbs est, spectant illi eorum indoles et genios ex doctrina boni et veri et inde vita, inde est quod urbes in Verbo significent doctrinam.
