336. "Et omnis mons et insula e locis suis emota sunt,{1}" significat quod omne bonum amoris et verum fidei recesserit. -Quod haec per illa significentur, nemo videre potest nisi per Sensum spiritualem. Quod significentur, est quia per "montes" intelliguntur qui in bono amoris sunt, quia Angeli habitant super montibus, editioribus qui in amore in Dominum sunt, et super minus editis qui in amore erga proximum sunt; quare per "omnem montem" significatur omne bonum amoris: quod per "insulas" intelligantur remotiores a cultu Dei, videatur supra (n. 34); hic qui in fide sunt, et non ita in bono amoris; inde in sensu abstracto per "omnem insulam" significatur omne verum fidei. Per "emoveri e locis suis" significatur recedere. Ex habitationibus ergo Angelorum super montibus et collibus derivatur, quod per "montes" et "colles" in Verbo significetur Caelum et Ecclesia, ubi est amor in Dominum et amor erga proximum, ac in opposito sensu Infernum ubi est amor sui et amor mundi. Quod Caelum et Ecclesia, ubi amor in Dominum et amor erga proximum sunt, et sic ubi est Dominus, per "montes" et "colles" significentur, patet ex sequentibus his locis:
"Tolle oculos ad Montes, unde venit auxilium" (Psalm. cxxi. 1);
"En super Montibus pedes evangelizantis pacem" (Nah. ii. 1 (B. A. i. 15); Esaj. lii. 7);
"Laudate Jehovam Montes et Colles" (Psalm. cxlviii. 9); "Mons Dei Mons Baschanis, Mons Collium Mons Baschanis; quare subsilitis Montes, Colles Montis; desiderat Jehovah habitare illos, etiam Jehovah habitabit in perpetuum" (Psalm. lxviii. 16, 17 (B. A. 15, 16{2}));
"Montes saltarunt sicut arietes, Colles sicut filii gregis; coram Domino parturis Terra" (Psalm. cxiv. 4-7{3});
"Producam ex Jacobo semen, et ex Jehudah haeredem Montium Meorum, ut possideant eos electi Mei, et servi Mei habitent ibi" (Esaj. lxv. 9);
In consummatione saeculi, "tunc qui in Judaea fugiant in montes" (Matth. xxiv. 16);
"Jehovah, justitia Tua sicut{4} Montes Dei" (Psalm. xxxvi 7 (B. A. 6));
"Jehovah exibit et pugnabit, stabunt pedes Ipsius in die illo super Monte Olivarum ante facies Hierosolymae ab Oriente" (Sach. xiv. 3, 4). Quoniam "Mons Olivarum" significabat Divinum amorem, Ideo Dominus diebus praedicavit in Templo, "noctibus autem egrediens pernoctavit in Monte Olivarum" (Luc. xxi. 37; cap. xxii. 39; Joh. viii. 1);
Et ideo Dominus super illo Monte locutus est cum discipulis de Adventu Suo et de consummatione saeculi (Matth. xxiv. 3; Marc. xiii. 3, seq.);
Et quoque inde ivit Hierosolymam et passus est (Matth. xxi. 1; cap. xxvi. 30; Marc. xi. 1; cap. xiv. 26; Luc. xix. 29, 37; cap. xxi. 37; cap. xxii. 39). Quoniam "mons" significabat Caelum et Amorem, Inde Jehovah descendit super Caput Montis Sinai, et promulgavi Legem (Exod. xix. 20; cap. xxiv. 17);
Et ideo Dominus coram Petro, Jacobo et Johanne, super Monte alto transformatus est (Matth. xvii. 1);
Et ideo Sion fuit super Monte, et quoque Hierosolyma, et haec et illa vocata est "Mons Jehovae" et "Mons Sanctitatis," multis in locis in Verbo. Similia per "Montes" et "Colles" significantur alibi (ut Esaj. vii. 25{5}: cap. xxx. 25; cap. xi. 9; cap. xliv. 23; cap. xlix. 11, 13; cap. lv. 12; Jerem. xvi. 15, 16; Ezech. xxxvi. 8; Joel iv. 17, 18 (B. A. iii. 17, 18){6}; Amos iv. 1, 13{7}; cap. ix. 13, 14; Psalm. lxv. 7 (B. A. 6); Psalm. lxxx. 9, 11 (B. A. 8, 10); Psalm. civ. 5-10, 13). Quod "montes" et "colles" significent illos amores, manifestius adhuc constare potest ex sensu opposito illorum, in quo significant amores infernales, qui est amor sui et amor mundi, ut patet ex his locis:
Dies Jehovae veniet "super omnes Montes altos, et super omnes Colles elatos" (Esaj. ii. 12, 14);
"Omnis Vallis extolletur, et omnis Mons et Colles humiliabitur" (Esaj. xl. 3, 4{8});
"Evertentur Montes, et cadent gradus" (Ezech{9} xxxviii 20, 21);
"Ecce Ego contra te Mons perdens universam terram, dabo te in Montem Combustionis" (Jerem. li. 25);
"Vidi Montes et ecce commoventur, et omnes Colles evertuntur" (Jerem. iv. 23-25):
"Ignis accensus in ira Mea, et inflammabit fundamenta Montium" (Deutr. xxxii. 22);
"Vastabo Montes et Colles" (Esaj. xlii. 15);
"Ecce Jacob, posui te sicut tribulam, ut tritures et conteras Montes, et Colles sicut glumam ponas, ut ventus auferat eos" (Esaj. xli. 15, 16):
"Date Jehovae gloriam, antequam offendunt pedes ad Montes Crepusculi" (Jerem{10} xiii. 16). Nec aliud intelligitur per Septem Montes, super quibus Mulier, quae erat Babylon, sedit (Apoc. xvii. 9). (Praeter alibi, ut Esaj. xiv. 13; Jerem{11} l. 6; Jerem. ix. 9 (B. A. 10); Ezech. vi. 3, 13{12}; cap. xxxiv. 6; Mich. vi. 1, 2; Nah. i, 5, 6; Psalm, xlvi. 3, 4 (B. A. 2, 3).) Ex his nunc constare potest, quid intelligitur per quod "omnis mons et insula e locis suis emota sint;" tum quid in sequentibus, per quod "Omnis Insula fugit, et Montes non inventi sunt" (Apoc. xvi. 20);
(videatur) (n. 714). @1 sunt pro "est"$ @2 16, 17 pro "16, 19"$ @3 cxiv. 4-7 pro "civ. 2 ad 6"$ @4 sicut pro "sunt"$ @5 25 pro "15"$ @6 iv. 17, 18 pro "iv. 8"$ @7 iv. 1, 13 pro "ii. 12, 13"$ @8 3, 4 pro "3, 5"$ @9 Ezech. pro "Esaj."$ @10 Jerem. pro "Ezech."$ @11 Jerem. pro "cap."$ @12 3, 13 pro "34"$
This page is part of 
© 2000-2001 The Academy of the New Church