162. Cum Spiritus qui fuerat Antistes et Praedicator, erat apud illos qui vestiti erant, apparebat femina perquam bella facie, induta veste simplici, tunica pendente a tergo decenter, inducta etiam super brachia; tegumentum capitis ejus pulchrum erat in forma serti ex floribus: Spiritus ille visa ea virgine delectabatur valde, et loquebatur cum illa, et quoque prehendebat ejus manum; sed quia illa appercipiebat quod spiritus esset, et non ex illa Tellure, proripiebat se ab illo: postea apparebant ei a dextro plures aliae feminae, quae pascebant oves et agnos, quos tunc ducebant ad canalem potatorium, in quem aqua deducta erat per fossulam ex aliquo lacu; illae similiter vestitae erant, manibus tenentes baculos pastoritios, per quos ducebant oves et agnos ad potum; dicebant quod oves illuc vadant quo baculis suis monstrant. Oves, quae visae, erant grandes, caudis lanigeris, latis et protensis. Facies feminarum visae sunt propius, erant plenae et pulchrae. Viri etiam visi sunt, eorum facies erant colore humano carneo, sicut in nostra Tellure; sed cum differentia, quod inferior pars faciei eorum loco barbae esset nigra, et nasus plus niveo colore quam carneo. Postea Spiritus, qui ut dictum, in mundo fuerat praedicator, perducebatur ulterius, sed invito, quia adhuc in cogitatione illius feminae, qua delectabatur, erat, quod patebat ex eo quod usque aliquid umbrae ex illo appareret in priori loco; veniebat tunc ad illos qui nudi erant: hi visi sunt bini et bini ambulantes una, erant maritus et uxor, cincti velamine circum lumbos, ac quodam tegmine circum caput: Spiritus ille, cum apud hos erat, perducebatur in statum, in quo fuit in mundo cum vellet praedicare, et tunc dixit, quod coram illis vellet praedicare Dominum crucifixum; sed dicebant quod non vellent audire tale, quia nesciunt quid hoc, et quod sciant quod Dominus vivat: ajebat tunc, quod praedicare vellet Dominum vivum, sed hoc quoque recusabant, dicentes, quod apperciperent in loquela ejus non coeleste, quia multum propter se, sui famam et honorem, et quod audiant ex ipso sono loquelae num ex corde, vel non; et quia talis, quod non docere eos posset; quapropter tacebat: fuerat in mundo, cum vixit, maxime patheticus, sic ut perquam movere potuerit auditores ad sanctum; sed patheticum illud fuerat arte acquisitum, ita a se et e mundo, et non e coelo.