De quodam populo in universo et de C: XII
Erat quidam qui obstinatissimus mortalium hujus telluris fuerat (Carol. XII), is tam obstinatus fuit, ut a sententia sua nusquam desistere vellet, sed permaneret in illa si vel crudelissimam mortem subiret, aut atrocissimum infernum, etiam cum malum facere conclusit, contumacem suam sententiam confirmare potuit talibus, quae apparerent ex fine non malo pro se; ut pro exemplo cum voluit deflorare aliquam, et hoc vi furtiva, invenit quod vellet a malo illo liberari, et si non aliter fieri posset, ut demitteretur in atrox infernum, apparebat sicut hoc vellet, inde finis apparens pro eo quod vellet meliorescere, sed usque pertinacissime mansit in malo illo diabolico; ita quoque cum vixit in mundo, cum patriam et omnes ibi perderet, obediendo G�rtz, dixit quod vellet patriae bene, non voluit videre quod tale non esset, sed quod obstinatissime permaneret in sententia, quod nusquam desisteret antequam in tales incitas redactus esset, ut nihil superesset, quod ostensum, et quoque quod in se diabolicum, sed credidit quod hoc foret gloria patriae, sed ostensum quod consideraretur ut insanus.
