De conjugio infernali
Erat quidam qui in mundo omnium contumacissimus et obstinatissimus fuit, adeo ut nusquam vellet recedere a proposito, si vel privaretur vita, et quod cum ad incitas redactus est, quod tunc vellet primum cedere (C: XII), is uxoratus in altera vita, [cum una] quae simili natura fuit et contumacior quam ille, primum ostensum quod ille internecino odio haberet illam, per cultrum bis et ter, quem devorabat in praesentia ejus, tum quod cultrum in tergum ejus immitteret, et eriperet cor ejus, et morderet diu, cum maxima spuma circum os, hoc illa videbat, et tunc quoque illa obsita diabolis contumacitatem suam exercebat, et erat contumacior quam ille, nec curabat vitam aut ullum cruciatum, et tandem eo rem perduxit, ut ille inciperet obedire, tandem usque ut esset cujon*, et quod oscularetur inferiora spurca ejus, ex obsequio, tunc laudabat illum, quia esset sui imperans; exercebantur diu per collisiones, in odiis internecinis, sustinebant, tandem non audet contra illam, quia per contumaciam majorem subjugavit illum; inde constare potuit quale est conjugium infernale, cum illi qui in tali odio sunt per imperium conjunguntur; talia conjugia sunt omnium qui per contumaciam subjugant suum conjugem, et dein simul in externis vivunt quasi in amicitia, sed in internis in odio internecino. Dictum quod illa obsessa fuerit a diabolicis faeminis, quae ita subjugarunt maritos suos, imprimis ab Hollandicis. Ostensum quod tales licet internecino odio se mutuo habeant, usque illi tale jucundum in conjugio illo sentiant, ut possint paene uniri ut unum; ambo enim sentiunt jucundum dominii in altero, et quia unus contribuit ad id cum altero, est id jucundum quod sentitur.
* h.e. kujon = homo ignavus vel nebulo (vox suecica)
