De Ecclesia Moraviana Continuatio, et de misericordia
Iidem crediderunt, quod salventur ex Misericordia, sed solum illi, et quod ex misericordia salvari sit recipi in coelum qualescunque essent quoad vitam, modo in tali fide essent et sensatione sicut illi; sed illis dictum, quod Misericordiae Domini sit semper hominem ab infantia [ducere], et quod Dominus semper ex misericordia operetur, et regeneret, et quod qui non misericordiam receperunt in mundo, non possint recipere in altera vita, recipitur per charitatem: et quoque dictum, quod dari quidem possit fides ejus rei in altera vita, sed quod hoc modo extraordinario fiat, ita non secundum ordinem. [2] Ut pateret hoc, et simul quod nemo ex misericordia salvari posset, nisi per vitam boni receperant illam in mundo, missi sunt iidem, qui prius negarunt illud, modo extraordinario, versus illos qui recte sentiebant de misericordia et receptione in coelum, et tunc tenebantur obversi versus dextrum longe, et spiritus quidam arcessebantur super caput, ut sic in eo statu fidei seu lucis tenerentur, et tunc dicebant clara et viva voce, quod percipiant et videant clarissime quod res ita se habeat, et hoc saepe et diu: etiam diabolus quidam magnus illuc arcessebatur, et is quoque id videbat clare; sed cum remissi in statum priorem, qui fuit status vitae, tunc non amplius id percipiebant, sed contrarium. Inde patuit, quod elevari in coelum ex misericordia utcunque vixerint, nequeant, nam teneri in aeternum in statu extraordinario nemo potest, sed ex bono ducetur a Domino, et tunc ducitur modo ordinario seu communi.
